Ως συνέχεια του προηγούμενου άρθρου με την δυσαριθμησία θα αναφερθούμε στην πλευρά του γονέα από τη στιγμή που έχει εντοπίσει ή υποψιάζεται στο παιδί του κάποιες παραπάνω δυσκολίες στο κομμάτι των μαθηματικών.

Φωνές, ουρλιαχτά, κλάματα, εκσφενδονισμός αντικειμένων είναι μερικές από τις καταστάσεις που όλοι οι γονείς ,με παιδιά προσχολικής ή σχολικής ηλικίας, αντιμετωπίζουν σε καθημερινή πιθανότατα βάση. Τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, η συσσωρευμένη κούραση και οι περιορισμένες ευκαιρίες για χαλάρωση μειώνουν τα επίπεδα αντοχών των γονέων με αποτέλεσμα οι ίδιοι να δυσκολεύονται να οριοθετήσουν και να συμμορφώσουν τα παιδιά τους.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, οι δρόμοι, τα κτήρια και τα σπίτια μας είναι στολισμένα! Αυτό, στο σύνολο των παιδιών αρέσει. Τι γίνεται όμως με τα παιδιά που βρίσκονται στο Φάσμα του Αυτισμού, στα παιδιά με Αισθητηριακές Διαταραχές καθώς και στα παιδιά με Διατ/χη Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα(ΔΕΠ-Υ); Το κοινό όλων είναι η υπερφόρτωση και η υπερδιέγερση.

Το πρόγραμμα Εργοθεραπείας που εφαρμόζεται σε πολύ μικρές ηλικίες παιδιών (περίπου 2-5 ετών) είναι αυτό που ονομάζουμε πρώιμη παρέμβαση. Το θεραπευτικό πρόγραμμα που ακολουθείται αποτελεί συχνά κομμάτι πρόληψης της περαιτέρω εξέλιξης σημαντικών για τη λειτουργικότητα του παιδιού δυσκολιών.

Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες αισθητηριακής επεξεργασίας συχνά εμφανίζουν δυσανεξία σε ορισμένες υφές. Η ενόχληση αυτή μπορεί να αφορά πράγματα τα οποία απλά αγγίζουν με το χέρι, μέχρι την μη ανεκτικότητά τους σε ρούχα που καλύπτουν όλο το σώμα. Όλη αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργήσει αισθητηριακή υπερφόρτωση στο παιδί.