Συχνά ακούμε πόσο ''επίπονη'' γίνεται η διαδικασία μάθησης τόσο για ορισμένα μικρά όσο και μεγαλύτερα παιδιά. Μία από τις αιτίες που θα αναφέρουμε στο παρόν άρθρο είναι η έλλειψη συνεργασίας από την πλευρά του παιδιού. Αρχικά, ένα παιδί από την νηπιακή ακόμη ηλικία για να μπορέσει να μάθει θα πρέπει να τηρεί κάποιους βασικούς κανόνες που έχουν οριστεί από τον εκπαιδευτή (θεραπευτή, δάσκαλο-παιδαγωγό). Βασική προϋπόθεση είναι να μπορεί να καθίσει σε τραπέζι/ θρανίο.

Η χρήση της σωματικής τιμωρίας αποτελεί ένα συνηθισμένο τρόπο πειθαρχίας των παιδιών σε πολλές χώρες, κυρίως στο οικογενειακό πλαίσιο. Μέχρι και σήμερα πλήθος γονιών υποστηρίζει πως ένα μικρό χτύπημα δεν βλάπτει αντιθέτως έχει ευεργετική δράση μιας και τα παιδιά συμμορφώνονται άμεσα. Το παρόν άρθρο έχει στόχο την ευαισθητοποίηση των γονέων σχετικά με το θέμα της επιβολής σωματικής τιμωρίας στα παιδιά και την παρουσίαση των αρνητικών επιπτώσεων από την χρήση της.

Θα θυμάστε το κλασικό παιχνίδι ''όνομα-ζώο-φυτό-πράγμα''... Κατά παρόμοιο τρόπο προτείνεται και το παρακάτω παιχνίδι με στόχο την εκμάθηση των πεζών γραμμάτων με ένα ευχάριστο και βιωματικό τρόπο για τα παιδιά.

Μία δύσκολη διαδικασία για τα παιδιά του δημοτικού είναι το δέσιμο κορδονιών. Αρκετά συχνά, παιδιά ακόμη και της Δ' δημοτικού δεν καταφέρνουν να τα δέσουν. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως παιδάκια της Α΄ ή Β΄ δημοτικού δύναται να εκπαιδευτούν και να καταφέρουν να δέσουν επιτυχώς τα κορδόνια τους.

Ένα διασκεδαστικό και συνάμα εκπαιδευτικό παιχνίδι για το μικρό σας αγγελούδι είναι το ακόλουθο τραγουδάκι με τη συνοδεία των ανάλογων κινήσεων <<Τα χεράκια ψηλά, χαϊδεύω τα μαλλιά, αγγίζω το κεφάλι και τραβάω τα αυτιά, δείχνω τη μύτη και τα δόντια λευκά. Κάθομαι, σηκώνομαι, γυρνάω γύρω-γύρω, πιάνω το πάτωμα και στέλνω φιλιά!>> (Μανουσάκη Κατερίνα, αυτισμός, το βιβλίο της οικογένειας, 2012)